سندروم طناب مرکزی چیست؟
سندروم طناب مرکزی اختلالی است که باعث عملکرد نامناسب طناب نخاعی در گردن میشود، این مسئله نهایتاً منجر به حرکت ضعیف بدن به ویژه اندام های فوقانی شده و البته اندام های تحتانی را نیز درگیر می کند.
زمانی که صحبت از آسیب وارد بر طناب نخاع میشود متخصصان این مسئله را به دو دسته تقسیم بندی می کنند، اگر آسیب نخاعی به صورت کامل اتفاق افتاده باشد افراد عملکرد حسی و حرکتی خود را از دست داده و عموماً در پی قطع عرضی نخاع، کشش های طولی طناب نخاعی و صدمات به عروق محدوده مورد نظر این آسیب رخ می دهد.
به یاد داشته باشید که هرگونه فشار مضاعف و غیر طبیعی به طناب نخاعی سبب آسیب دیدگی های کامل میشود و البته بهبود و برگشت این عوارض بسیار سخت و در مواردی غیر ممکن خواهد بود.
اما دسته دیگری از آسیب های وارده بر طناب نخاعی را ناکامل می نامند و این عارضه زمانی اتفاق می افتد که طناب نخاعی آسیب های بسیار زیادی دیده ولی منجر به قطع نخاع و یا فلج شدن قطعی نمیشود بلکه می تواند به اختلال در عملکرد عضلات تحتانی و حرکت نامناسب بدن منجر شود.
سندروم طناب مرکزی ناکامل عموماً بر اثر فشردگی استخوان قدامی گردن اتفاق افتاده و زمانی که رباط پشتی کانال نخاعی تحت فشار قرار بگیرد این آسیب رخ می دهد.
دلایل ایجاد سندردم طناب مرکزی
زمانی که صحبت از سندروم طناب مرکزی میشود افراد با این نگرانی مواجه هستند که مبادا بر اثر فعالیت های نامناسب چنین آسیب جسمانی را متحمل شوند و به دنبال دلایل موثر بر بروز این آسیب هستند.
مهم است بدانید که معمولاً سندروم طناب مرکزی برای افراد بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد و در پی آسیب دیدگی و یا باز شدن بیش از حد مهره های گردن این بیماری شایع است، گاهی اوقات ورزشکاران پس از قرار گرفتن در معرض آسیب های مهره های گردن و یا پارگی دیسک ناشی از فشار طناب نخاعی این عارضه را متحمل شده و گاهاً بر اثر آسیب های ضربه ای رخ می دهد.
مهم است بدانید که شکستگی در ناحیه ستون فقرات، در رفتگی ستون فقرات، صدمات عروقی بر اثر ضربه دیسک بین مهره ای و زخم های شدید همگی بر اثر آسیب های ضربه ای رخ داده و باعث ایجاد سندروم طناب نخاعی میشود.
اما آسیب های غیر ضربه ای عموماً بر اثر فشار وارده بر طناب نخاعی ایجاد شده و گاهاً در پی فتق دیسک بین مهره ها پدیدار میشود، به یاد داشته باشید که لرزش مهره ها، تنگی مجاری نخاعی، مشکلات عروقی، تومور و آرتروز شدید در ناحیه ستون فقرات از مهمترین آسیب های غیر ضربه ای هستند که منجر به سندروم طناب مرکزی میشود.
متخصصان بر این باورند که عفونت های شدید و بیماری های همچون اسپینابیفیدا، میلیت عرضی، بیماری ام اس و اسکلروزیس همگی عاملی بر بروز سندروم طناب نخاعی هستند که در شمار آسیب های غیر ضربه ای قرار می گیرند.
علائم سندروم طناب مرکزی
اگر همه افراد علائم و حالات بیماری های مختلف را بشناسند قطعاً در مراحل اولیه آسیب به پزشک مراجعه کرده و بیماری پیش آمده خیلی بهتر و سریع تر کنترل میشود.
سندروم طناب مرکزی نیز مانند سایر آسیب های جسمانی علائم و نشانه های کاملاً مشهود دارد و اگر به آنها توجه کنید سریعاً از آسیب مطلع شده و درمان بیماری پیش آمده آسان تر خواهد بود.
معمولا کسانی که با سندروم طناب مرکزی مواجه هستند به طور مشترک درد را در محل آسیب دیده تجربه می کنند و در کنار آن سوزش و مورمور شدن عضلات و بخش هایی از بدن را متحمل میشوند.
از آنجایی که آسیب دیدگی معمولاً در قسمت گردن اتفاق می افتد افراد در انجام هرگونه فعالیت های یدی و یا حرکت دست کاملاً ناتوان میشوند و بی حسی در دست و بازو برای مدت زیاد با آنها همراه است.
هر چقدر که بیماری وسعت بیشتری داشته باشد ضعف در عضلات بدن شدت پیدا می کند و به مرور زمان با فلج شدن و ناتوانی کامل پدیدار می گردد، افراد مبتلا به سندروم طناب مرکزی اسپاسم های عضلانی شدید را تجربه کرده و به مرور زمان نه تنها حرکت دست برای آنها سخت میشود بلکه هنگام راه رفتن با مشکل برخورده و عدم تعادل و هماهنگی بدن را تجربه می کنند و نمی توانند با سرعت زیاد راه بروند و هنگام راه رفتن ممکن است با از دست دادن تعادل بدن زمین خورده و مشکلات بیشتر برای آنها به وجود می آید.
اما مشکل و آسیبی که عموم بیماران مبتلا به سندروم طناب مرکزی را نگران می کند عملکرد نامناسب مثانه است، این افراد به مرور زمان با ضعیف تر شدن عضلات کنترل مثانه را از دست داده و با بی اختیاری ادراری مواجه میشوند.
درمان سندروم طناب مرکزی
اگر متخصصان پس از معاینات فیزیکی به وجود سندروم طناب مرکزی مشکوک شوند با استفاده از سایر روش های تشخیصی سعی در بررسی بیشتر محل مورد نظر دارند، از روش های کاربردی می توان به ام آر آی، سی تی اسکن با استفاده از اشعه ایکس و الکترومیوگرام اشاره کرد.
پس از انجام سایر روش های تشخیصی متخصصان درمان فوری را برای بهبود این عارضه در پیش می گیرند.
در قدم اول بی حرکت نگه داشتن گردن راهکاری مناسب به نظر می رسد و با استفاده از گردنبندهای طبی گردن را سفت و محکم در جایگاه ثابت نگه می دارند و به این واسطه از آسیب دیدگی بیشتر طناب مرکزی جلوگیری خواهند کرد.
در قدم بعدی متخصصان برای کاهش التهابات و درد پیش آمده داروهای استروئید را مناسب می دانند، اگر افراد به داروهای مختلف واکنش منفی نشان ندهند محدودیت و مانعی برای استفاده استروئیدها وجود نداشته و روند درمان را برای بیماران آسان تر می کند.
اما در مراحل بعدی زمانی که درد تسکین پیدا می کند متخصصان سعی دارند با کاردرمانی و انجام تمرینات اصلاحی وضعیت عضلات و ستون فقرات را به حالت قبل بازگردانند، در مواردی انجام فیزیوتراپی به افزایش قدرت و انعطاف بدن کمک کرده و تا حد زیادی موثر خواهد بود.
اما اگر ضمن انجام تمام راهکارهای درمانی غیر تهاجمی نتیجه ای که انتظار می رود حاصل نشد متخصصان به ناچار با انجام جراحی سعی دارند وضعیت بیمار را اصلاح کرده و فعالیت های ترمیمی را در بخش آسیب دیده انجام می دهند هر چند که جراحی آخرین راه برای درمان سندروم طناب مرکزی است، اما برای بسیاری از بیماران تنها راه حل کاربردی بوده و اغلب به نتایج مناسب دست پیدا می کنند.
عوارض سندروم طناب مرکز
قطعاً افراد مبتلا به سندروم طناب مرکزی عوارضی را متحمل میشوند که وضعیت طبیعی بدن بر هم خورده و محدودیت های وسیع را تجربه می کنند، اگر بخواهیم در مورد عوارض سندروم طناب مرکزی صحبت کنیم ابتدا باید به عملکرد نامناسب مثانه اشاره کرد هر چند که به مرور زمان اختلال در روده ها هم پیش آمده و افراد با لخته شدن خون مواجه میشوند.
در پی این آسیب ها مشکلات تنفسی، فشار خون پایین و بی حالی، ضعف و بی حسی برای افراد بیمار کاملاً شایع است و از عوارض جدی و خطرناک سندروم طناب مرکزی به شمار می آید.
همواره به یاد داشته باشید که این عارضه با اسپاسم های شدید عضلانی همراه است و ممکن است افراد به صورت ناگهانی فشار خون بالا را تجربه کنند، این عارضه ممکن است به سکته های مغزی و قلبی ختم شده و علاوه بر این بیماری آسیب دیدگی های شدید در دیگر بخش های بدن دردسرآفرین خواهد شد.
